بیشتر افراد دارای لرزش جزئی در دست ها هستند و ممکن است هنگام نگه داشتن دست ها مستقیماً در جلوی بدن ، این مورد به خصوص قابل توجه باشد. شدت لرزها بسیار زیاد است و شرایط متعددی می تواند باعث لرزش چشمگیر شود.
در این مقاله ، علل شایع لرزش دست و درمان آنها را بررسی می کنیم.
لرزش چیست؟
لرزش یک اختلال حرکتی شایع است. انقباض عضلانی غیر ارادی و ریتمیک باعث لرزش می شود. لرزش در دست ها بیشتر دیده می شود ، اما می تواند در بازوها ، سر ، تارهای صوتی ، تنه و پا نیز ایجاد شود. لرزش ها می توانند متناوب باشند ، هر چند وقت یکبار یا ثابت اتفاق می افتد. بعضی مواقع لرزه‌ها به خودی خود بروز می کنند و در بعضی مواقع مسئله اصلی سلامت را نشان می دهد.
دست های لرزان ممکن است به مشکل در نوشتن و نقاشی منجر شود. همچنین ممکن است فرد در نگهداری و استفاده از ابزار و وسایل نظیر کارد و چنگال مشکل داشته باشد.
بیش از 20 نوع لرزش وجود دارد ، اما بیشتر آنها در دو دسته قرار می گیرند:
لرزش در حال استراحت: این حالت در هنگام شل شدن عضلات رخ می دهد ، مانند زمانی که دست ها در دامان استراحت می کنند.
لرزش های عملی: اکثر لرزه‌ها لرزهای عملی هستند. آنها هنگام انقباض عضلات اتفاق می افتند.
علت لرزش دست :
مواردی که بر مغز تأثیر می گذارد ، معمولاً مسئول لرزش است.
در برخی موارد ، علت ناشناخته است ، اما لرزش ها اغلب ناشی از شرایط عصبی ، اختلالات حرکتی یا سایر مشکلات بهداشتی است.
شرایط عصبی:
برخی از بیماری های عصبی که می توانند باعث ایجاد لرز در دست شوند عبارتند از:
مولتیپل اسکلروزیس (MS): بسیاری از افراد مبتلا به بیماری ام اس نوعی لرزش را تجربه می کنند. این حالت اغلب هنگامی بروز می کند که بیماری به مناطقی در مسیر سیستم عصبی مرکزی که حرکت را کنترل می کند آسیب می رساند.
سکته مغزی: سکته مغزی ایسکمیک هنگامی اتفاق می افتد که ه خون شریان را مسدود می کند و مانع از رسیدن خون به مغز می شود. این می تواند باعث صدمات پایدار در مسیرهای عصبی شود و منجر به لرزش شود.
آسیب دیدگی مغزی : صدمات جسمی به مغز همچنین می تواند به اعصاب آسیب برساند که در هماهنگی حرکتی نقش دارند. لرزشهای دست ممکن است هنگام آسیب دیدگی روی اعصاب خاص ایجاد شود.
بیماری پارکینسون : بیش از 25 درصد از مبتلایان به پارکینسون دچار یک لرزش عمل مرتبط هستند و همچنین یک لرزش استراحت شایع تر در یک یا هر دو دست. لرزش معمولاً از یک طرف بدن شروع می شود و ممکن است به طرف دیگر گسترش یابد. لرزش ممکن است در دوره های استرس یا احساسات شدیدتر شود .
اختلالات حرکتی
موارد زیر نمونه هایی از اختلالات حرکتی است که می تواند باعث لرزش دست شود:
لرزش اساسی : این یکی از شایع ترین اختلالات حرکتی است و علت آن ناشناخته است. لرزش معمولاً در هر دو طرف بدن تأثیر می گذارد ، اما ممکن است در دست غالب قابل توجه باشد. تمایل دارد که فرد هنگام حرکت و همچنین در حالت ایستادن در حال حرکت باشد. ژنتیک ممکن است مسئولیت حدود نیمی از موارد لرزش اساسی باشد.
لرزش دیستونیک : در فرد مبتلا به دیستونی ، مغز پیام های نادرستی می فرستد ، در نتیجه عضلات بیش فعال ، حالت های غیر طبیعی و حرکات نامطلوب پایدار ایجاد می شود. بزرگسالان جوان و افراد میانسال به احتمال زیاد دچار لرزش دیستونیک می شوند که در هر عضله ای ممکن است رخ دهد.
موارد بهداشتی :
شرایط زیر نیز می تواند باعث لرزش دست ها شود:
شرایط روانی مانند افسردگی یا اختلال استرس پس از آسیب
اختلالات دژنراتیو ارثی ، مانند آتاکسی ارثی یا سندرم X شکننده
مصرف بیش از حد الکل
مسمومیت با جیوه
پرکاری تیروئید یا تیروئید بیش فعال است
نارسایی کبد یا کلیه
اضطراب یا هراس
برخی از داروها همچنین می توانند باعث لرزش دست شوند ، مانند:
برخی از داروهای آسم
آمفتامین ها
کافئین
کورتیکواستروئیدها
داروهایی که برای درمان برخی از اختلالات روانی و عصبی استفاده می شود
درمان لرزش دست :
اگر یک بیماری زمینه ای ، مانند پرکاری تیروئید ، مسئول لرزش باشد ، معمولاً وقتی فرد تحت درمان قرار بگیرد، بهتر می شود. اگر لرزش یک عارضه جانبی باشد ، وقتی شخصی داروهای خود را عوض می کند ، اغلب از بین می رود.
موارد زیر همچنین ممکن است کمک کند:
سبک زندگی تغییر می کند:
محدود کردن یا اجتناب از موادی که می تواند باعث لرزش شود ، از جمله کافئین و آمفتامین ، می تواند لرزش فرد را کاهش داده یا از بین ببرد.
فیزیوتراپی:
فیزیوتراپی می تواند ضمن تقویت هماهنگی و تعادل ، کنترل ، عملکرد و قدرت عضلات را بهبود بخشد. یک متخصص کاردرمانی می تواند به افرادی که با لرزش زندگی می کنند کمک کند تا به فعالیت های روزمره خود ادامه دهند.
تکنیک های روانشناختی :
اگر اضطراب یا هراس عامل لرزش باشد، فرد ممکن است از تمرین تکنیک های آرامش مانند تمرین های تنفسی بهره مند شود.
گزینه های دیگر درمان :
پزشک ممکن است لرزش های دست را با دارو درمان کند.
اغلب انواع لرزش قابل درمان نیستند و یک لرزش خفیف معمولاً نیازی به درمان ندارد.
اگر لرزش در زندگی روزمره تأثیر بگذارد ، با این وجود بسیاری از درمان ها در دسترس هستند.
درمان های اساسی لرزش :
در مورد لرزش اساسی ، پزشک ممکن است مسدود کننده های بتا ، مانند پروپرانولول ، متوپرولول یا نادولول را تجویز کند. پزشک همچنین ممکن است داروهای ضد تشنج مانند پریمیدون را توصیه کند.
درمان بیماری پارکینسون
پزشکان معمولاً داروهای خاص بیماری مانند لوودوپا و کاربیدوپ را برای مدیریت موارد پیشرفته تجویز می کنند.
درمان های ام اس
مسدود کننده های بتا ، داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد تشنج از جمله گزینه های درمانی برای مبتلایان به لرزش MS هستند.
لرزهای بدون دلیل مشخص
اگر پزشکان نتوانند علت لرزش را تعیین کنند، ممکن است داروهای آرامبخش را تجویز کنند. برخی ممکن است تزریق سم بوتولینوم یا بوتاکس را تجویز کنند ، اگرچه این می تواند منجر به ضعف در انگشتان دست شود.
درمان های جایگزین
اگر فردی به داروها پاسخ ندهد یا دچار لرزش شدید شود که زندگی آنها را تحت تأثیر قرار دهد ، پزشک ممکن است مداخلاتی از قبیل تحریک عمیق مغزی (DBS) را توصیه کند.
DBS به پزشک نیاز دارد تا یک ژنراتور کوچک را در زیر پوست در سینه فوقانی قرار دهد. این سیگنالهای الکتریکی را به الکترودهای کاشته شده در تالاموس ارسال می کند ، که بخشی از مغز است که برخی از حرکات غیر ارادی را هماهنگ و کنترل می کند.
پزشکان از DBS برای درمان لرزشهای مرتبط با بیماری پارکینسون ، لرزش اساسی یا دیستونی استفاده می کنند.
ممکن است با افزایش سن، دستها بیشتر بلرزد. برخی از داروها ، موادی مانند کافئین و اضطراب نیز می توانند باعث لرزش شوند.
اگر لرزش همچنان ادامه دارد و یا بدتر می شود و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کند، به پزشک مراجعه کنید.
درباره این سایت